Śladem naszych publikacji

W numerze 2/2020 z 16 stycznia br. zajęliśmy się specyfiką pracy ochroniarza. „Dwie strony medalu” w tej sprawie sprowadzają się do reakcji na naszą publikację pracownika kierownictwa firmy ochroniarskiej, funkcjonującej na naszym terenie, który uznał za stosowne odnieść się do treści przywołanego wywiadu.

- Po przeczytaniu tego tekstu poczułem się zbulwersowany i dlatego chcę się wypowiedzieć na tematy podnoszone w wywiadzie zatytułowanym „Cienie i blaski (?) pracy ochroniarza” – mówi nasz czytelnik, zastrzegając swoje personalia do wiadomości redakcji.

- Co w tym wywiadzie było bulwersujące?

- Informacje, które podał ochroniarz, nie do końca są oparte na faktach. Rozumiem, że każdy pracownik w naszej branży postrzega swoją pracę głównie przez pryzmat wypłaty wpływającej na jego konto. Praca w ochronie nie jest wytwarzaniem dóbr w rozumieniu produkcji, to sektor usługowy, który ma podstawy funkcjonowania, gdy jest konkurencyjny na rynku. Duży odsetek firm ochroniarskich korzysta z refundacji Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zatrudniając pracowników z orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym. Dzięki naszej ofercie, ludzie z takim orzeczeniem mają możliwość pracy dostosowanej do ich możliwości. Co więcej, charakter pracy umożliwia wykonywanie służbowych obowiązków z częstą zmianą pozycji ciała, co na linii produkcyjnej jest niemożliwe. Większość naszych pracowników z orzeczeniem ma problem z dysfunkcją kręgosłupa, więc konieczność wykonywania obchodów, przyjmowania i odprawiania transportu na bramie, sprawdzania pracowników zaczynających i kończących pracę, powoduje ciągłą zmianę pozycji ciała wynikającą z funkcjonowania na stanowisku. Nie twierdzę, że to typowe działania rehabilitacyjne, ale warto zauważyć, że lepiej pracować na stanowisku nie pogłębiającym i utrwalającym schorzenia. Poza tym warto wspomnieć o dodatkowych kosztach ponoszonych przez pracodawcę w stosunku do osób refundowanych przez PFRON. Liczba zwolnień lekarskich naszych pracowników zdecydowanie jest wyższa niż w innych zakładach. Na czas ich nieobecności muszą być zastępstwa, które też generują dodatkowe koszty. Ponadto osoby z niepełnosprawnością mają dodatkowe 10 dni urlopu, czyli 26 + 10 = 36 dni urlopu rocznego płatnego. W tym czasie pracę wykonują inni zatrudnieni, których też trzeba wyposażyć, umundurować, przeszkolić itp., a wszystko to generuje koszty dla firmy.

- Czy w tym aspekcie nie korzystniej byłoby zatrudniać np. emerytów?

- Zgłoszeń do pracy na czasowe zastępstwa jest nawet dużo. Jednak mitem jest, że praca na takiej podstawie jest tańsza dla pracodawcy. Byłoby takie rozwiązanie korzystne tylko w przypadku zatrudniania osób pracujących w innym zakładzie na pełny etat. W takiej sytuacji pierwszy pracodawca ponosiłby wszystkie dodatkowe koszty. Jednak trudno spodziewać się, że po pracy w macierzystym zakładzie pracownik będzie wypoczęty i efektywnie wykonywał obowiązki ochroniarza. Funkcjonowanie na tym stanowisku wiąże się z potrzebą koncentracji i pełnej gotowości do pracy. Oprócz obserwacji monitorowanego terenu, często na kilku ekranach, wprowadzania danych do elektronicznej bazy wszystkich pojazdów wjeżdżających i wyjeżdżających z zakładu, ochroniarz sprawdza pracowników chronionej firmy pod względem trzeźwości czy przywłaszczania sobie produktów firmy. Dzięki temu nasi klienci nie mają wypadków przy pracy i strat materiałowych. Od razu kojarzy mi się odpowiedzialność materialna, o której była mowa we wspomnianym wywiadzie. Nasi pracownicy odpowiadają materialnie do trzykrotności swojego uposażenia i to w przypadku, gdy do zdarzenia powodującego tę odpowiedzialność doszło z udowodnionej winy ochroniarza. Każda firma ochroniarska jest ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej.

– Była też mowa o 12-godzinnym czasie pracy, co przy schorzeniach bywa dyskomfortowe.

- Zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych w art. 15.1 mówi się, że czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 tygodniowo. Ale w art. 16.1 tej samej ustawy jest zapis, że przepisów art. 15 nie stosuje się dla osób zatrudnionych przy pilnowaniu. Mówiąc o przepisach i zaleceniach w naszej branży dodam jeszcze, że według wyliczeń Polskiej Izby Ochrony podanych na 2020 rok miesięczny koszt pracownika łącznie z wszystkimi składnikami to 4 tys. 135 zł, a z tego wynika stawka godzinowa brutto – 24,50 zł. W przypadku kwalifikowanego pracownika ochrony wysokość tej stawki wynosi 29,00 zł., a ochroniarza z dostępem do broni palnej to już 32,00 zł.

Dziękując za rozmowę, warto jeszcze raz podkreślić, że każda sprawa ma swoje dwie strony.

Wywiad przeprowadziła

Bożena Walas