Narzędzia tortur w WDK

13 czerwca br., o godz. 17.00 zapraszamy do Wąbrzeskiego Domu Kultury na wystawę ks. Pawła Dąbrowskiego pt. „Narzędzia tortur”.

(Wywiad z ks. Pawłem Dąbrowskim przeczytacie TUTAJ)

Oto co mówi o ekspozycji autor wystawy - Zły uczynek, przestępstwo – od najdawniejszych czasów społeczności domagały się reakcji na nie. Przestępstwa różnią się tak, jak społeczności, które je definiują. Obywatele Sparty mogli być wychłostani za zbyt wielką tusze. W Rzymie mężczyźni, którzy ukończy­li 25 lat, i kobiety, które przekroczy­ły 20 rok życia, byli karani za pozostawanie w stanie wolnym. W Anglii karę śmierci wymierzano
za kradzież kolonii króliczej, ścięcie drzewa lub poślubienie Żyda. W Singapurze za importowanie lub dystrybucję gumy do żucia można być ukaranym grzywną pieniężną w wysokości na­wet 10 000 dolarów lub iść do więzienia na 12 miesięcy. W każdym z tych przypadków społeczeństwo ma powody, aby określać te czy­ny mianem przestępstw.

W Singapurze zabroniono używania gumy do żucia, ponieważ chuligani wykorzystywali ją do blokowania drzwi metra. W małych, bogatych, dobrze uporządkowanych społeczeń­stwach, które w ogóle mają niezwykle surowe przepisy dotyczące od­padów, zakaz używania gumy do żucia wydaje się zrozumiały. Prawo rzymskie, które zmuszało do małżeństwa, zostało wprowadzone w czasie, gdy poważnie zmniejszyła się wielkość populacji, a rządzą­cy zdecydowali, że potrzebują więcej dzieci, by zapełnić nimi w przy­szłości pola bitewne i szeregi armii cesarstwa.

Starożytni mieli jed­nak bardziej złożony stosunek do tortur jako sposobu dochodzenia prawdy Sło­wo, którym Grecy je nazywali, to „basanos”, co pierwotnie oznaczało kamień probierczy używany do sprawdzania złota czarny krzemienny łupek, który potarty o czysty kruszce zostawiał specyficzny ślad. niemożliwy do podrobienia przy użyciu jakiegokolwiek tańszego metalu. Czym więc basanos był dla staro­żytnego bankiera, tym dla współczesnego mu sędziego były tortury: jedyną na­prawdę wiarygodną metodą ustalania, czy świadek mówi prawdę.

Jaki naprawdę miało cel fizyczne karanie, torturowanie ludzi? Odstraszanie innych przed popełnieniem złego czynu? Powstrzymanie złoczyńcy przed ponownym przestępstwem, czy zemsta w majestacie prawa? Niestety nasze czasy nie są całkowicie pozbawione torturowania ludzi. Pan Jezus dał nam najważniejsze przykazanie – Przykazanie Miłości. Miłować Boga, a bliźniego jak siebie samego. Dlaczego rekonstrukcja „Sali tortur”?

Po pierwsze by znać historię i wyciągać z niej wnioski dla nas. Po drugie pragnę przedstawić historię w bardziej przystępny sposób. Nie tylko suche fakty, czytanie książek i prac naukowych, ale kontakt z realnymi eksponatami. Można nawet usiąść na chwilę i zobaczyć jak to jest, i pomyśleć jakby to było gdyby trzeba spędzić na danym narzędziu kilka, kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt godzin...

Wreszcie po trzecie to kunszt pracy w drewnie, jaki mieli nasi przodkowie, znaczna część połączeń jest wykonana tylko z drewna bez użycia metalu. Tych narzędzi nie przyozdabiano jak chociażby broni, czy przedmiotów użytku codziennego, jednakże dbano o ich trwałość i poprawność wykonanej pracy.

A skąd inspiracja do tworzenia tych przedmiotów? Wędrując po zamkach i muzeach nieraz oglądałem rekonstrukcje sal tortur, przyciągają one zarówno dorosłych jak i dzieci. Jednakże jakość ich wykonania często była mizerna, ukazywała tylko sposób torturowania ale już nie sposób ich wykonania.

Zapraszam do aktywnego zwiedzania, poznawania, czytania krótkich opisów, które mam nadzieje pozwolą w przystępny sposób zapoznać się z kolejnymi narzędziami. Proszę tylko o zachowanie ostrożności (kolce i inne wystające elementy bywają ostre).