Moja ulubiona książka

Kto czyta, żyje podobno dwa razy albo więcej. Oprócz realiów życia czytelnik ma do czynienia z historiami bohaterów literackich, w których uczestniczy, więc być może pozwala to na przeżywanie kolejnych wcieleń.

Nauczycielka Anna Lubińska ze Szkoły Podstawowej w Dębowej Łące relacjonuje, że każdy z nas ma swoją ulubioną książkę, którą przeczytał już kilkakrotnie, drugoklasiści również. – Po zapoznaniu się z wierszem „Co mówi książka?”, uczniowie rozmawiali na temat zalet czytania książek, roli wyobraźni w przeżywaniu tego, co czytamy. Dzieci przyniosły do szkoły swoje ulubione lektury i zaprezentowały je swoim koleżankom i kolegom. Opowiadały o nich, dzieliły się wrażeniami, relacjonowały przeczytane treści. Uczniowie słuchali w skupieniu wypowiedzi innych, a także zadawali pytania związane z daną lekturą. Na koniec dzieci jednogłośnie stwierdziły, że warto czytać książki, ponieważ czytanie poszerza słownictwo, rozwija wyobraźnię, a także uczy poprawności ortograficznej i gramatycznej – mówi Lubińska.

Ostatnio przeczytaną przez uczniów 2. klasy książką była „Zaczarowana zagroda”. Lektura ta opowiada o badaniach przyrodników nad życiem i zachowaniem pingwinów Adeli. Dzieci były bardzo zainteresowane historią tych sprytnych i towarzyskich ptaków żyjących na Antarktydzie. – Po omówieniu lektury uczniowie wykonali przestrzenne prace plastyczne z jednorazowych kubków celem przedstawienia omawianych pingwinów – dodaje Anna Lubińska.

Zapewne wymienione zalety czytelnictwa są istotne, ale to nie wszystko. Dzięki literaturze można poszerzyć wiedzę, horyzonty myślowe, a nawet poznawać rejony naszej planety nie dla wszystkich dostępne. Wszystko zależy od chęci i zainteresowań czytelników. Oby chęć czytania książek zaszczepiona w młodości, czy jeszcze lepiej w dzieciństwie, zechciała się rozwijać w kolejnych latach życia.

B. Walas, fot. nadesłane